هفته ی 15

تا اینجای بارداری، هفته ی 15 ام سختترین هفته ما بوده. 

سه شنبه ی هفته ی گذشته، ساعت 4:30 عصر از روی صندلی کارم بلند شدم که بریم خونه. به محض بلند شدن از جام احساس عجیبی کردم همراه به دل درد ناگهانی خیلی زیاد. همونجا فهمیدم که شدیدا در حال خونریزی هستم. اینقدر وحشتناک بود که تا وقتی به بیمارستان رسیدیم به یقین رسیده بودیم که پسته ی عزیزمون رو از دست دادیم. 

توی بیمارستان اول ازم آزمایش خون گرفتن و منتظر نتیجه شدیم. وقتی که مطمئن شدن که سقط در کار نبوده، پرستار گفت تا دکتر بتونه بیاد داپلر برامون میذاره که صدای قلب کوچولوش رو بشنویم و خیالمون راحت بشه. 

بعد هم که دکتر اومد و سونوگرافی کرد و گفت نینی کاملا سالمه ولی برای اینکه بفهمیم مشکل از کجاست اولا تا دو ساعت نگهت میداریم و مانیتورت میکنیم و دوما فردا صبح باید بری برای سونوگرافی تخصصی تشخیصی.

خلاصه که اون دو روز به اندازه ی چند هفته برامون طولانی گذشت. بعد از سونوگرافی نهایی تشخیص دادن که کنار جفت لخته ی خونی تشکیل شده بوده. از روز بعدش دل درد و کمر درد خیلی شدید اضافه شد! این برنامه ادامه داشت تا جمعه که دیگه حالم شروع کرد رو به خوب شدن. 

سعی میکنم که تا جایی که امکان داره استراحت کنم. پدر مهربان پسته اکثر کارهای خونه رو انجام میده از جمله آشپزی و تمیزکردن و اجازه نمیده هیچ کار سنگینی انجام بدم. از دیروز دارم میرم سرکار و فعلا حالمون خوبه. 

فردا اولین روز هفته ی 16 است. پسته داره خیلی بزرگ میشه! هفته ی دیگه سه شنبه وقت دکتر دارم و دکترم گفته که همون روز سونوگرافی هم انجام میده که مطمئن بشه لخته ی خون کامل جذب شده. احتمال خیلی خیلی زیاد توی این سونوگرافی جنسیت کوچولومون معلوم میشه.